Digitalni printovi Nine Todorović (1973), u prostoru galerije kreiraju ambijentalnu instalaciju kojom se oživljava sećanje na sekvence iz filma Čovek iz Ria i parodiraju hladnoratovski trileri postmakartijevske ere. Apstrahovani modeli ljudske egzistencije u velikim gradovima posredovani su beskrajnim umnožavanjem dijagrama prozorskih okana i projekcija njihovih senki. Naglašavanje i ponavljanje semantike arhitektonskih otvora i prolaza, kao mesta hipotetičke komunikacijske razmene odvodi nas, naprotiv u pravcu u kome arhitektura poništava ljudsko prisustvo i postaje opipljiva odrednica novostvorene samodovoljnosti i birane izolovanosti njene individue.

(…)

Današnja tendencija u izgradnji savremenog grada kreće se ka jednoj opasnoj homologizaciji koja obećava iluziju poništavanja socijalnih razlika, tamo gde upravo te razlike čine živahnim različite izraze ljudske vitalnosti. To je, u stvari, socijalna grupa koja određuje estetiku, funkcionalnost, odnose, same uslove zgrada koje čine grad. Ali, ako je to ustanovljeno a priori, kako jedna društvena grupa može zaista to da prisvoji? Kroz seriju “Alpha Nests” (Alfa gnezda) Nina Todorović iznosi na svetlost dana tragičan pokušaj da se poseduje jedna od, ćelija, alfa gnezda kao znak pripadnosti jednoj kasti pseudo dobrostojećih, optimističnih i srećnih građana XXI veka. Alfa nest je, alfa gnezdo, koje bi moglo da bude sigurno mesto gde sve počinje; ali grčko slovo alfa vrlo često je u rečima prefiks sa negativnim značenjem, i umetnica se igra sa tim dvostrukim značenjem, znajući da fotografiše mesto koje je negacija, antiteza različitosti, ličnih identiteta, ličnih želja stanovnika tih gnezda.

Paola Ardizzola (Paola Ardicola), iz predgovora kataloga