IN ABSENTIA
21. januar – 8. februar 2010.
Najnoviji site-specific projekat Irene Kelečević(1975) i Miodraga Krkobabića (1971) pod nazivom IN ABSENTIA predstavlja nastavak zajedničkog istraživanja odnosa realnog i imanigarnog prostora, prošlosti i sadašnjosti, ideje autohtonog identiteta, kao i onih u formaciji. Kelečevićeva u svom delu rada referira na semantičku i istorijsku ravan arhitektonskog prostora od koga polazi, iscrtavajući putanje i tragove nekadašnjih, ili anticipirajući prisustvo njegovih budućih aktera. Fragmenti sačuvanih zapisa o mestu, koje Kelečevićeva replicira, uramljuje poput konvencionalne „slike“ a potom postavlja na zid, svoj eho nalaze u uramljenim grupnim portretima imaginarnih porodica – enigmatskih individua koje iščezavaju pred našim pogledom, nagoveštenih i izmeštenih sudbina – elementima realizovanim kroz video rad Krkobabića.
(…)
Tematski ukršten pod nazivom IN ABSENTIA ovaj projekat problematizuje pitanje identiteta, a posledica je spoznaje autora o njihovom spontanom dodiru u tematskom sloju, a divergentnom hodu kroz arsenal oruđa za dostizanje cilja. Zajedništvo, u idejnom sloju radova, nalazi svoje uporište u prihvatanju antinomijskog ili pre dijalektičkog modela opstajanja suprotnosti u jedinstvenom i komleksnom pojmu identiteta.
U ODSUSTVU postojanosti autentičnog, kroz introspekciju, Krkobabić otkriva sve potencijalne rizike ,,kvarenja,, spostvenog identiteta, prevodeći rizike greški u nove mogućnosti. Na taj način on postavlja suštinsko pitanje smisla i vrednosti bilo kakvog, takozvanog autentičnog identiteta. Šireći koncentrične krugove oko spostvene egzistencije, u talasima najuže porodice, familije, preko krugova prijatelja i poznanika, do važnih profesionalnih uticaja, on se na plastički virtuozan način u elektronskim i video medijima poigrava svojim identitetom, kao otvorenom knjigom u procesu.
Irena Kelečević polazi od linearnog jasnog, asketskog i racionalnog crteža plana na podu prostorije, koji na prvom čitanju odaje poštu plasticizmu, a potom po zidovima galerije ispisuje tragove- svedočenstva, monumentalne zapise o težini vremena i sadržaja, što ih u svome iskustvu nosi jedan prostor…
Ljubiša Simović, istoričar umetnosti (iz predgovora kataloga)
