Jedan od najoriginalnijih predstavnika umetnosti Nove predstave 80-tih, Slobodan Trajković je od početka 90-tih trajno nastanjen u Njujorku a poslednjih godina u Londonu, gde uspešno nastavlja svoju umetničku karijeru. U galeriji ’Beograd’ autor će se nakon nekoliko godina ponovo predstaviti beogradskoj publici sa jedinstvenim ciklusom objekata, skulptura, instalacija i akvarela pod nazivom METAMORFOZE.

Jovan Despotović, istoričar umetnosti (iz predgovora kataloga)

U svom njujorškom ateljeu, Slobodan Trajković je u ambijentu velike umetnosti i dirigovanih magistralnih tokova, inicirao jedan novi, disparatni slikarski program u kojem, u slikarskom smislu, ima mesta jedino za čist autorski govor kolorističkih masa na površini platna. Tadašnja njujorška škola apstraktne umetnosti još uvek je predstavljala aktivno vrelo inspiracije, čak i za umetnike nastale osamdesetih godina. I tada je, tvrdoglavo, zastupao evropski slikarski kredo čije je vrhovno božanstvo originalnost po svaku cenu, (na čemu posebno insistira tzv. beogradska slikarska škola), Trajković je podlegao pozitivnim uticajima nefrustrirane američke, možda ne toliko originalne koliko ikonički redukovane i koloristički intenzivne slikarske predstave. U sučeljavanju ta dva shvatanja, Trajković je iz dubina zaklonjenih kreativnih potencijala vlastite imaginacije izlučio i ovaj najnoviji ciklus slika prepoznatljivog internacionalnog zvuka. Pri tom, zadržao je i majstorsku slikarsku egzekuciju koja ga je dovela u red naših uspešnijih umetnika u međunarodnim razmerama. (…)

U ciklusu METAMORFOZE radovi su, iako međusobno nezavisni po temi i obradi, objedinjeni kao mogući, jedinstveni ciklus. Zajedničko im je iskakanje, u zavisnosti od teme, iz jedinstvenog materijalnog sadržaja. A pošto je sada ponovo (pre)naglašeno to fizičko svojstvo dela, Trajković se još jednom našao pred izazovom ručnog rada kojim razmatra široki raspon problemskog sadržaja, zapravo interesovanja za koegzistenciju njihovih oprečnih svojstava: organsko-artificijelno, kolorističko-ahromatsko (ili monohromatsko), grubo-nežno, tvrdo-fragilno…, ali sve u cilju definisanja i (samo)razumevanja jedinstvene ideje prirodnog stanja stvari u toj različitosti.