Natalija Simeonović (1974) diplomirala je i magistrirala slikarstvo na FLU u Beogradu. Do sada je izlagala na devet samostalnih i brojnim grupnim izložbama u zemlji i inostranstvu. Poslednjih godina umetnica kontinuirano istražuje rečnik novovekovnih enigmatskih simbola i njihovu eksploataciju u savremenim vizuelnim umetnostima. Najnoviji ciklus radova pod nazivom „O-dvojenosti“ nastao je kao rezultat analitičkog proučavanja alhemičarskih amblema u kontekstu ambivalencije muško-ženskog principa i dekonstrukcije prikaza prvobitne harmonije. Strukturalnim dekodiranjem postojećih alhemičarskih grafičkih amblema u seriji novostvorenih slikarskih panoa identičnih dimenzija, umetnica na duhovit način govori o antagonizmima definisanih parova suprotnosti i sjedinjavanju u igri idealnih rodnih pariteta.

(…)

Inicijalna okosnica istraživanja umetnice i izložba pod nazivom „O – Dvojenosti“ očitava koliziju koja nastaje na kvalitativno drugačijim zahtevima u anticipaciji apologetike svakodnevice zasnovane na kreativnoj dinamici para i „pregovaranju“ njegovih rodnih pariteta, u odnosu na nasleđene predstave o tradicionalno zamišljenim i življenim podelama i ulogama… Formalnom dekonstrukcijom kompozicije Sola i Lune iz Mejerovog alhemičarskog dela “Atalanta Fugiens” i reintegracijom njenih fragmenata u nizove individualnih slikarskih panoa identičnih dimenzija (70 x 185 cm), umetnica replicira poziciju savremenog umetnika kao šamana ili alhemičara zatečenog u aktu proizvođenja niza eksperimentalnih alhemičarskih retorti.

(…)

Na izolovanim panoima arbitrira se najpre transcendentalnost zlatnog ili plavog kolorita, u kontrastima podražavanih alhemičarskih parova suprotnosti – Sunca i Meseca, muškog stvaralačkog principa i ženskog plodonosnog otiska i recepijenta. Ovu kolorističku podelu „kontaminiraju“ konstelacije elemenata nebeskih tela, atmosferskih taloga, delovi mehaničkih naprava ili fragmentisani antropološki udovi, serije multipliciranih formi u aktu nekontrolisanih semantičkih izmeštanja i bujanja. Muška i ženska „priroda“ ovde se slikarskim jezikom tek proizvode. One nastaju u polju stalnog trvenja i antagonizama sopstvenih privremenih mandata: senzualnog boje i ne-boje, transcendentalne materije i njenih „ohlađenih“ bojenih rastera, u slikarskom aktu kao mehaničkom repliciranju anonimnog otiska ili oživljavanju auretičnosti iščezlog prisustva. Originalna ikonička predstava antagonizama parova suprotnosti, na seriji novostvorenih kompozicionih panoa Natalije Simeonović rekreiraju igru njihovih neprekidnih uodnošavanja u primere idealnih pariteta kroz sintakse rezova i prekida, estetiku deformacije i skrivalice, međuaktove post barokne drame zasnovane na promenljivom statusu prirode u kulturi, kroz sinkretizam romantičarskih predstava o idili kao kontrapunktu porodične drame i zločina iz strasti.

Jelena Krivokapić, istoričar umetnosti (iz predgovora kataloga)