Novi ciklus slika Jovana Rakidžića (1944) pod nazivom Izdvojeni predeli nastaje i razvija se na tragu istorijskih modela slikarstva lirske apstrakcije. Za samog autora slika predstavlja poprište borbe eruptivne slikarske materije, u konačnoj kompoziciji usaglašene sa geometrizovanom mrežom linija. Kao krajnji rezultat nastaje svedena arhitektonika ovih imaginarnih predela kao centralnog motive slike – bojenog polja, dramatičnog naboja i autentičnih plastičkih svojstava.

(…)

Rakidžić nas svojim vidom angažovanosti ne udara direktno. On pokušava da nas urazumi pokušavajući da kaže da strava može biti opojna.

Stojan Ćelić, Jovan Rakidžić, Galerija KNU, 1969

(…)

Smatram da je moja osnovna ideja jasna i direktna, te zahteva čitljiv i jednostavan iskaz. Kompozicijama dominira velika, gusto slikana, tmasta mrlja koja zahvata gornju ivicu platna i obe strane, osim donjeg pojasa gde se odvija ono što je bitno za eventualno tumačenje sadržaja i poruke. Iako nisam siguran da je ovim slikama, pored njihove snažne plastične supstance, potreban još neki sadržaj ili eventualna poruka, stalno nailazim na ovaj klizav teren narativnog iskaza , što pokušavam da svedem na minimum. Zato to dodatno pojašnjenje prvonastale ideje kod mene zauzima tek sasvim malo polje, i ne ruši osnovno dejstvo slikanog prostora/prizora. Pomenuta mrlja obezbeđuje kompaktnost i lapidarnost. Boljim uvidom u njenu strukturu i te kako se oseća složena slikarska materija, njena vibrantnost i dinamičnost.

Jovan I. Rakidžić (iz predgovora kataloga)