Branimir Karanović (1950) diplomirao je na Fakultetu primenjenih umetnosti, a potom i magistrirao na grafičkom odseku Fakulteta likovnih umetnosti u Beogradu. Kao profesor fotografije, predaje na Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu. Autorov fotografsko- grafički opus još od početka sedamdesetih godina zasnovan je na konsekventnom ispitivanju i tumačenju aktuelnih, često i marginalizovanih pojava savremenosti kroz uporednu eksploataciju dokumentarističke fotografije i eksperimenata u oblasti grafičkih disciplina. Najnoviji ciklus radova Reciklaža dva kvadrata čine digitalne grafike tematski vezane za slike urbanog života u kojima istražuje mogućnosti kombinovanja i interpretacije fotografije namenjene štampi sa kolažom i trodimenzionalnim aplikacijama.

(…)

Grafički listovi iz ciklusa pod jedinstvenim i nepretencioznim nazivom “Dva kvadrata”, govore nam o eksperimentalnim subjektima novog urbanog okruženja – životu odbačenih industrijskih objekata različite namene, sa jedne, i umetniku kao kolekcionaru relikvija anonimnog gesta kolektivno nesvesnog, sa druge strane. Istraživanje autora odnosi se na svojevrsnu indeksaciju sveta konzumerizma i besmislenih gestova njene potrošačke groznice kroz priču o ovim predmetima. Zatečeni u naizgled nemuštoj retorici svog efemernog i inertnog zemaljskog statusa, ovi predmeti su fotografski „elokventno“ kadrirani, brižljivo likovno repertorisani u okviru parova identičnih kvadrata grafičkog lista i postavljeni u jedinstveni linearni niz. Skupine predmeta skiciraće u nastavku dijaloške forme o čudesno udvojenim i naizgled nespojivim svojstvima samih predmeta i njihovih hipotetičkih funkcija. Novostvoreni ludički dijalozi predočeni su kroz simultanost konvencionalnih fotografskih i grafičkih dispariteta – realno-fikcija, dokumentarno-likovni purizam, ali i kroz asocijativne, generičke ili funkcionalne disparitete svakog pojedinačno predstavljenog predmeta u odnosu na onaj drugi. Udvajanje metrika njihovih nekomplementarnih funkcija, sinhronizovanje tragova iščezlih akcija ili očitavanje haotičnog „predmetnog sećanja“ funkcionišu kao otvoreni dijagnostički dijagrami nespojivih stanja svesti jednog vremena i njenog shizofrenog društva ili hipotetičke (kreativne ?) strukture mišljenja novog eksperimentalnog subjekta.

Jelena Krivokapić, istoričar umetnosti (iz predgovora kataloga)