Zlatko Vićentijević
Tango – video rad i fotografski printovi
Specijalni gosti Jovana Petrović i Andrija Jovanović,
performeri argentinskog tanga na otvaranju

10 – 25. maj 2007.

Opus Zlatka Vićentijevića (1956), po obrazovanju slikara, pretpostavlja međužanrovska istraživanja u duhu post-konceptualne prakse i analitičkog slikarstva. DVD animacije, fotografija ili klasična slika kod ovog umetnika postavljeni su na jedinstvenu ravan artikulacije i projekcije emotivno-mentalnih senzacija kroz poredak ’slikovnog’ i njenih osnovnih elemenata – svetlosti, boje, oblika i zvuka. Tango je video-animacija zaustavljanih pokreta, ritmovanih slika i muzičkih partija, projekcija tananih emotivnih saglasja i skrivenih namera prostora igre.

Marta Vukotić Lazar, istoričar umetnosti (iz predgovora kataloga)

…Kao otkucaji srca pulsiraju Vićentijevićeve “slike” koje se neprestano ponavljaju i čija ideja postoji samo u metaforičnom smislu. (…) Ponavljanje, kod Vićentijevića ne znači ponovno izlaganje, već naprotiv NAČELO JEDNOG PORETKA. Posmatrač jasno uočava formu zahvaljujući pravilnosti prekida onoga što se čuje i vidi, stvarajući tako iluziju simetričnosti i zatvorenog sistema. Isto ne ostaje potpuno isto, jer neprekidno ponavljanje dobija oblik NEPREKIDNOG MENjANjA. U smislenom razvijanju neke ideje, izrečeno ne bi smelo da se ponavlja više puta, ako nije reč o muzici i poeziji. Vićentijevićev video rad (kao slika poezije) nas uči da ono što je rečeno treba ponavljati, ponavljati, beskrajno ponavljati i ne dozvoliti da umetnik zaćuti pod izgovorom da je odavno, već sve rečeno u pesmi o ljubavi.