Unutrašnja slika izložba Dobrivoja Rajića

Umetničko istraživanje Dobrivoja Rajića poslednjih godina kreće se u pravcu ispitivanja mogućnosti kombinovanja grafičkih i slikarskih tehnika, kao i povezivanju raznorodnih i naizgled nepremostivo različitih motiva i likovnih elemenata u jedinstvenu celinu. Organizovani kao poliptisi velikih formata, radovi iz ciklusa Unutrašnja slika uprkos svojoj asocijativnosti, zapravo su proizvodi su ,,unutrašnje nužnosti ” i manifestacije autonomnog statusa slike. Apstrahovanjem prepoznatljivih formi i njihovim re-komponovanjem nastaju efemerni prizori, bliži metafizičkom nego organskom ili geometrijskom poretku.

(…)

Ciklus Unutrašnja slika Dobrivoja Rajića koji je pred nama već nazivom otkriva suštinu sadržaja. Fino tkanje materije slike uvećano i naglašeno – odnosno rekonstruisano slikarskim postupkom govori o unutrašnjem monologu slike, odnosno dijalogu forme i smisla, sadržaja i značenja. Iako krajnji produkt može na mah podsetiti na Pollock-a, ovde se radi o sasvim drugačijem pristupu i konsekventno krajnjem rezultatu. U ovom radu Rajić uvećava niti i mreže tkiva slike da bi dobio poziciju iz koje može sondom da prodre kroz najsitnije pore do skrovitih dubina slikane materije. Gotovo forenzički beleži slike i preseke prodora i slojeva radi definicije tkiva i njegove suštine. Prodor u dubinu, ipak, zaustavlja pre izlaska na drugu stranu – iza ogledala, ili u onostrano, kako bi izbegao poziciju u kojoj svetlo izlaska iza, izvan i iz, svojim intenzitetom poništava dubine prostora koji su sakriveni od svetla obe strane i koji čine supstancu materije slike, ali i jezgro vezivanja zamisli i smisla. U samoj tehničkoj izvedbi autor čisto slikarskim sredstvima precizno rekonstruiše unutrašnjost slike na njenom licu. U tom procesu, u osnovi mimetskom, predstavlja materiju koja nosi sliku, dajući joj karakter glavnog događaja, uvodeći tautološki proces predstavljanja samim sobom. Asocijativnost stvorenih struktura i kompozicija čini ove slike slika čitljivim na poseban način: „prepoznavanjem“ motiva zabunom se posmatrač vezuje za sliku koja ga zatim dalje kroz sistem asocijacija uključuje u ličnu rekonstrukciju smisla i prepoznavanje znaka i značenja.

Dejan Radovanović, istoričar umetnosti (iz predgovora kataloga)