Predrag Terzić (1972) predstaviće jedinstven ciklus radova pod nazivom „Nacionalna služba“. Ciklus koji je nastao od 2005. razvija portretsku koncepciju amblematskih figura domaćeg sporta i konkretno sveta košarke. Na slikarsko platno transponovani su portreti i tela košarkaša u realističkom ključu preuzetom iz antifigurativne retorike medijske slike 50-tih i 60-tih godina i njenih specifičnih ikoničkih kodeksa. Novostvoreni rasterovani portreti, kako sam autor sugeriše, govore više o recepciji dela umetnosti – ’specifičnoj potrebi posmatrača za pronalaženjem fetišističke i kultne uloge slike’, kao i potrebi njegove bezuslovne identifikacije sa slikom u kontekstu aure ’originalnog umetničkog dela’ ili ’ikone u religiji.’

(…)
Osnova postupka Predraga Terzića je korišćenje dokumentarnih fotografija, koje se transponuju u digitalnu formu, koja potom služi kao predložak za sliku. U ovom procesu, apstrahuju se osobine prvobitne fotografije, a objektivnost digitalnog postupka se koristi kao osnova za finalni produkt – ulje na platnu.
(…)
Svaki od predstavljenih košarkaša, trenera i funkcionera je deo filozofije koja je stvorila jugoslovenko-srpsku košarkašku dinastiju. Njihov temperament, stil igre ili vođenja ekipe je doprineo realizaciji ove filozofije igre. Na njihovim originalnim fotografijama je prisutna svest o pojedincu i njihovom karakteru u duhu igre i vremena u kom su te fotografije nastale. Rolan Bart definiše psihološku dimenziju fotografije kao „nastupanje mene-samog kao drugog: neprirodno razdvajanje svesti od identiteta“. Ovu psihološku dimenziju fotografije, prisutnu na pomenutim dokumentarnim fotografijama, Terzić apstrahuje težnjom da se, uz njegovo viđenje uloge portretisane osobe, vizuelno predstavi projekat košarke na prostorima bivše Jugoslavije. Terzićev postupak je u osnovi fovistički, gde su jasno definisane bojene površi odvojene širokim crnim linijama. Krajnja instanca ovog postupka je depersonilizacija linije, koja postaje skup crnih piksela, čime se vrši premeštanje označitelja sa nivoa ikoničnog u nivo predstavljanja Terzićevog stava o portretisanoj osobi.

Slobodan Jovanović (iz predgovora kataloga)